Porosty i Grzyby Naporostowe Boliwii

BADANIA TERENOWE

 

Boliwia posiada powierzchnię 1 098 581 km2 i nazywana jest „Ameryką Południową w miniaturze”. Wynika to z jej usytuowania w centrum kontynentu i niewiarygodnie dużego zróżnicowania fizjograficznego. Pomiędzy najniższym punktem, rzeką Rio Paraguay leżącą na wysokości 90 m n.p.m. i najwyższymi wzniesieniem, wulkanem Nevado Sajama sięgającym 6542 m n.p.m., ukształtował się w Boliwii cały wachlarz ekosystemów typowych dla kontynentu Ameryki Południowej. Ibisch i Mérida (2004) wyróżniają tam 12 ekoregionów, są to: lasy amazońskie (1.1-1.5), lasy Cerrado (2.1-2.4), sawanny (3.1-3.2), suche lasy Chiquitano (4), Gran Chaco (5), las Yungas (6), las Tucumano-Boliviano (7), Chaco Serrano (8), suche lasy między-andyjskie (9), Prepuna (10), Puna i roślinność wysokogórska Andów (11.1-11.3, 12.1-12.2), które dzielą się dalej na 23 podregiony (Fig. 1).

Fig. 1. Mapa Boliwii prezentująca rozmieszczenie ekoregionów (wg. Ibisch & Mérida, 2004; zmienione).

 

Badania terenowe na obszarze Boliwii realizowane są przez nas regularnie od 2004 roku. Zbiór materiałów badawczych prowadzony jest w sposób pozwalający na jednorodne próbkowanie we wszystkich dominujących w Boliwii ekosystemach. Dotychczas zostało zgromadzonych blisko 15000 okazów zielnikowych porostów. Zbiory te pochodzą z ponad 100 stanowisk (Fig. 2) zlokalizowanych w różnorodnych ekoregionach na obszarze departamentów: Beni, Cochabamba, La Paz, Oruro, Pando, Potosi, Santa Cruz i Tarija. Prace terenowe prowadzone były głównie w obszarach chronionych, takich jak: Área Natural de Manejo Integrado Nacional Apolobamba, Parque Nacional Carrasco, Parque Nacional Noel Kempff, Parque Nacional Sajama, Parque Nacional y Área Natural de Manejo Integrado Cotapata, Parque Nacional y Área Natural de Manejo Integrado Kaa-Iya del Gran Chaco, Reserva de la Biósfera y Estación Biológica del Beni, Reserva Nacional de Flora y Fauna Tariquía, Reserva Nacional de Vida Silvestre Amazónica Manuripi i Reserva Nacional de Vida Silvestre Ríos Blanco y Negro. Dotychczasowa liczba okazów powiększy się znacznie w trakcie realizacji projektu i stworzy bardzo cenną w skali światowej kolekcję zielnikową, która będzie zdeponowana głównie w Polsce (KRAM, UGDA) i Boliwii (LPB). 

 

  

Fig. 2. Rozmieszczenie stanowisk badawczych w Boliwii.

 

 

© 2010 Adam Flakus, w ramach Programu LIDER finansowanego przez NCBiR w Polsce,
Pracownia Lichenologii, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, ul. Lubicz 46, 31-512 Kraków
English Polski Español